Z jakąś pozostałością bólu przyznaję, że już nie liczę na żadne dobro, ponieważ widzę, że dobro może powstawać tak, że ktoś leci w chuja na maksa i zatrzymuje się dopiero jak poczuje opór, i że to jest normalna droga w jaki sposób powstaje kształt i klasa rozumiane jako dobro, i po prostu to wiele zmienia.